با صداى بلند نزد خداوند فرياد ميزنم و در خواست كمك مى نمايم. تمام شكايات خود را به حضور او مى آورم و مشكلات خود را براى او بازگو ميكنم. وقتى جانم به لُب ميرسد او به كمكم مى شتابد و راهى پيش پايم مى نهد. دشمنانم بر سر راه من دام مى گذارند، به اطراف خود نگاه مى كنم و مى بينم كسى نيست كه مرا كمك كند پناهى ندارم و كسى به فكر من نيست. اى خداوند، تنها نزد تو فرياد بر مى آورم و از تو يارى مى جويم در اين دنيا، يگانه پناهگاه من تو هستى، تنها تو ميتوانى جانم را در امان بدارى در زندگى، تنها تو را آرزو دارم فريادم را بشنو، زيرا بسيار درمانده هستم. مزامير: ١٤٢: ١-٦
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |