ماه محرم و منتقدان همیشگی
ماه محرم و منتقدان همیشگی
این سالها متدوال شده است که با فرا رسیدن ماه محرم، بسیاری از فضاهای رسانه ای به نقد فرهنگ عزاداری و سایر مباحث مربوط به کربلا، عاشورا و محرم پرداخته می شود. خب چند مساله وجود دارد باید در گفتمان نقد رعایت گردد.
نقد و انتقاد باید سازنده باشد، یعنی همراه با احترام و تکریم طرف مقابل که مورد نقد است باشد، با این قید بسیاری از منتقدان دیگر منتقد به شمار نمی آیند، مانند وهابی ها، شبکه های ماهواره ای و ... که بیشتر به جای نقد قصد تخریب دارند. دیگر آنکه نقد باید بر اساس علم باشد. افرادی در دایره ی منتقدان واقعی قرار می گیرند که با مبانی و اصول دین و مذهب آشنایی نسبی داشته باشند، با این قید افرادی که نا آگاهند و بیشتر به دنبال پاسخ سوالاتشان اند از دایره ی منتقدان خارج می شوند.
نقد باید مستند و مستدل باشد. شایعات و شنیده ها در عرصه ی نقد و گفتمان علمی هیچ اعتباری ندارد. بنابرین باید بر اساس واقعیات موجود دست به قلم نقد برد. بسیاری از افراد بر اساس شایعات و شنیده هایشان فرهنگ عزاداری ماه محرم را نقد می کنند.
نقد فرهنگ عزاداری و در واقع نقد مسایل مختلف در جامعه نباید به قصد صرفا نقد صورت بگیرد، بلکه گاهی اوقات ممکن است قلم نقد اصلاح گر شرایط نامطلوب نباشد که ناقد دلسوز و خیرخواه باید تلاش کند تا فرهنگ سازی کند. در واقع رویکرد سلبی تبدیل به رویکرد ایجابی گردد.
کمی شفاف تر بگویم، نقد کار هر کسی نیست و صد البته اگر کسی نقد می کند دشمن و بدخواه نیست. نقد و انتقاد اگر درست و شایسته صورت بگیرد باعث رشد و کمال خواهد شد. بنابرین باید به نقد و گفتمان انتقادی بها بدهیم اما نگذاریم نقد و انتقاد تبدیل به یک اصل شود. نقد و انتقاد به هر بهایی ارزشمند نیست، نقد و انتقادی که باعث افروختن شعله های خشم و نفرت و کینه شود ارزشمند نیست. بلکه آن نقدی ارزشمند است که باعث سازندگی شود.