تلنگری و تذکری به خودم
تلنگری و تذکری به خودم
وقتی شروع کردی ،دیگر ایستادن معنایی ندارد
یعنی اصلا نمی توانی ایستادن را تاب بیاوری،
خواه اینکه این آغاز از تو شروع شده باشد(ظلب) یا نه کاملاً انتخاب و اراده ی کامل او باشد.
پس مقاوت و در واقه سکون در برابر این رودخانه ی پر موج،بی فایده است.
زیاد بالا و پایین شدن هم از خصوصیات رودخانه و حرکت و انژری است.
سخت است....گاه سخت تر،دشوارتر،ناهموارتر و ناهمگون
اما....اما باید به آخر و مقصد بیندیشی....به رسیدن
و بدانی و باور داشته باشی هدف را،همراه را و راه را
و اینگونه تاب می آوری این روزهای پرتلاطم و پر اضطراب را.
تنهایی اما او که تو را خوانده ،هم او که تو را به حرکت واداشته،
همیشه همیشه با تو هست و بخواهی و نخواهی یاریت می کند.
آرام باش و اعتماد کن.
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |