ن 113
ن 113
بسم الله
اگر فضل و رحمت خدا شامل تو نبود ، گروهی از کافران قصد آن داشتند که تو را گمراه کنند ، ولی آنان جز خود را گمراه نکنند و هیچ زیانی به تو نرسانند . و خدا بر تو کتاب و حکمت نازل کرد و چیزهایی به تو آموخت که از این پیش نمی دانستی و خدا لطف بزرگ خود را بر تو ارزانی داشت .
113 *نساء*
در برابر تو حقیرم ... واسه اثبات حقارتم همیشه تصور میکنم که
من الآن تو یه کره خاکی زندگی میکنم که اون کره جزئی از یه منظومس با سیاره هایی که چندین برابر کره ی خاکی منن و اون منظومه مثل نقطه ای میمونه تو یه کهکشان و اون کهکشان ریز تر از یه نقطه توی خلقت و آفرینش ... و فاجعه اون جاییه که تو از همه اینا بزرگتری خدای با عظمت من
من بهت نیاز دارم ...
نیازی که از هوا واجب تره ... دلم می خوادت ... اما ...
خدا تو میدونی که من بدون مهربونیای تو از پس خودم برنمیام هیچ وقت .. ای خدایی که نفس هام با اجازه ی اون متولد میشن ، دستمو ول نکن ... :(
خطاب این آیه به محمد زیبای تو که بهترین انسان و نزدیکترین به توئه بوده و من فکر میکنم که زمانی که حتی محمد پاک هم در معرض گمراهی بوده ، پس من چی؟؟ من چقدر در معرضشم ؟؟؟
و مهم تر از اون اینکه تو محمدت رو از گمراهی نجات دادی ....
ای پر شکوه ... مگه من جز تو کس دیگه ای رو هم دارم که نجاتم بده از همه چیز ؟