سلبریتی ابدی
سلبریتی ابدی
به عنوان تکلیف هر روز باید یک خبر داغ انگلیسی را سرکلاس تعریف کنیم. یکی از همکلاسی هایم امروز گفت:« تو جانی دپ رو میشناسی؟ زنشو کتک زده!»
چند لحظه بهش خیره شدم ببینم خودش خجالت می کشد یا باید سوال اهانت آمیزش را جواب بدهم.بعد گفتم:« من از وقتی قد این - اشاره کردم به یکی از همکلاسی های 14 ساله ام که تیزهوشان درس میخواند- بودم تمام فیلمهای دپ رو دیدم تا وقتی که با این دختره گند بزنه به زندگی هنری و واقعیش!»
بعد یادم افتاد که به واسطه علاقه ای که به دپ داشتم عجب فیلم های معرکه ای دیدم! به واسطه جانی دپ با فیلمسازی تیم برتون آشنا شدم، بعد شروع کردم فیلم های بیشتر و عجیب و غریب تر... کارتون های وحشتناک بامزه ای که اصلا شبیه کارتون های دیگر نبود... حاضر بودم جان بدهم آن روزها تا بتوانم با کسی در مورد « ادوارد دست قیچی» یا « سویینی تاد» حرف بزنم، اما نبود، یا اگرم بود دور و ور من نبود... پنجره مخفی، عروس مرده، دزدان دریایی کارائیب... هر روز یک فیلم بهتر از دپ می آمد... آلیس در سرزمین عجایب، رنگو...می شد به تمام انتخاب هایش اعتماد کرد اما آدمها در لحظه سقوط می کنند... با اینحال من هنوز هم بابت تمام عکس هایی که از دپ روی کمدم چسباندم و جملاتی که حفظ کردم پشیمان نیستم، بنظرم داشتن الگویی مثل دپ، حتی شکست خورده و زخمی خیلی بهتر است دل و قلوه هایی است که این روزها خرج سلبریتی های تازه به دوران رسیده می کنند...اسطوره ای که من برای خودم انتخاب کردم مردی بود که چشم هایش از جنس احساس بود.
پی نوشت: عکس را از آرشیو عکسهایی که در 17 سالگی از او جمع می کردم برداشتم:)
چند لحظه بهش خیره شدم ببینم خودش خجالت می کشد یا باید سوال اهانت آمیزش را جواب بدهم.بعد گفتم:« من از وقتی قد این - اشاره کردم به یکی از همکلاسی های 14 ساله ام که تیزهوشان درس میخواند- بودم تمام فیلمهای دپ رو دیدم تا وقتی که با این دختره گند بزنه به زندگی هنری و واقعیش!»
بعد یادم افتاد که به واسطه علاقه ای که به دپ داشتم عجب فیلم های معرکه ای دیدم! به واسطه جانی دپ با فیلمسازی تیم برتون آشنا شدم، بعد شروع کردم فیلم های بیشتر و عجیب و غریب تر... کارتون های وحشتناک بامزه ای که اصلا شبیه کارتون های دیگر نبود... حاضر بودم جان بدهم آن روزها تا بتوانم با کسی در مورد « ادوارد دست قیچی» یا « سویینی تاد» حرف بزنم، اما نبود، یا اگرم بود دور و ور من نبود... پنجره مخفی، عروس مرده، دزدان دریایی کارائیب... هر روز یک فیلم بهتر از دپ می آمد... آلیس در سرزمین عجایب، رنگو...می شد به تمام انتخاب هایش اعتماد کرد اما آدمها در لحظه سقوط می کنند... با اینحال من هنوز هم بابت تمام عکس هایی که از دپ روی کمدم چسباندم و جملاتی که حفظ کردم پشیمان نیستم، بنظرم داشتن الگویی مثل دپ، حتی شکست خورده و زخمی خیلی بهتر است دل و قلوه هایی است که این روزها خرج سلبریتی های تازه به دوران رسیده می کنند...اسطوره ای که من برای خودم انتخاب کردم مردی بود که چشم هایش از جنس احساس بود.
پی نوشت: عکس را از آرشیو عکسهایی که در 17 سالگی از او جمع می کردم برداشتم:)
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |