طاق باز،
طاق باز،
طاق باز،
بر زيراندازي سپيد، رو به قبله.
پرواز آخرين
به ديار رفتگان پيشين .
قرآن روي سينه،
بوي تربت در مشام .
نفس!
دم دمه اخطار .
خس خسي خسته ، بي تكرار
فروخفته در كام .
برگرد او
عزيزان
با رسوب اشك در حدقه
بختك بي خوابي،
هوره دغدغه .
بالاي سر مجمر روشن ،
بخور كندر و عود
همه " صم بكم " بي گفت و شنود.
پائين پا
" قاري "
دست با وضو
سوره " ياسين" مي خواند .
و بر فراز جنازه
" هايدگر " !
آخرين قطره هاي " هستي" و زمان (١)" را
در گودي " حلق " ش مي چلاند :
- در آستانه ميلادت
چونان " گويي"
به عرصه هستي پرتاب شدي
" دازاين(٢)" بودي ،
هستندگي كردي ،
و سرانجام به دبوار پوكيده خانه ات
" قاب " شدي -.
(١) بزرگترين اثر فلسفي هايدگر
(٢) " دازاين " انسان مورد نظر هايدگر در موقعيت هستي .
فرزين عدناني