سقوط
سقوط
" دلتنگی برای خانه به شکل زخمی کوچک در گوشه ای پنهان از روح شروع می شود و عفونت می کند و بزرگ می شود و وسیع می شود و عمیق می شود و تمام بدن را می گیرد و به گلو می رسد و به شکل حجمی از حروف بی صدا، به شکل غده ای بی درمان تمام راه آن را می بندد و آن گاه بدن بی حس می گردد و کلمات سنگین می شوند.
سنگین می شوند، سقوط می کنند."
پ.ن.: نوشته ای از 'آرتمیس' که تا عمق وجودم می فهمدش ...
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |