قرن تاریک
قرن تاریک
بی مزه ترین و لوس ترین زمان را برای زندگی انتخاب کرده ام.قرنی که با چند مفهوم مزخرف، تمام هوموساپینسهای نئاندرتال خوار را به دوست داشتن همدیگر فراخوانده است.لعنت به انسان دوستی! لعنت به صلح!این دو لعنت را اینگونه بخوانید:مشتری مداری و وضعیت پایدار اقتصادی.دوست داشتن و صلحتان چیزی بیشتر از دغل بازی های بازاری نیست.کی میخواهید متوجه شوید که هراکلیتوس حقیقتی را فریاد میکشید که بی جنگ همه امان ذلیلانه نابود میشویم. قرنی که بزرگترین و تنهاترین دستاوردش تکنولوژی ایست که در حال حاضر هم فقط به تجملاتش اضافه می شود.و ما هم احمقانه با آن جلوی آینه عکس میگیریم و از ابتذال خرسند میشویم.اجتماع تکنولوژیک،روابط تکنولوژیک،آموزش تکنولوژیک،هنر تکنولوژیک، دانش تکنولوژیک، جنگ تکنولوژیک،موسیقی تکنولوژیک،دولت تکنولوژیک و توی سکس های تکنولوژیک!تکنولوژی فقط ابزار است و نباید تبدیل به فرهنگ شود. این وضعیت مرا یاد آن قسمت از سندباد می اندازد که افرادی به او و همسفرهایش در زندان غذاهای متنوعی می خوراندند تا …..!
انگار متوجه نیستید!نه تنها مصرف گرا شده ایم بلکه خودمان هم کم کم تبدیل به محصول میشویم.محصولی برای درو کننده ی بزرگ.آرام و بی صدا سرهایمان را برای حرکت برق آسای داسش فرود آورده ایم.