هدف ما از زندگی چیه؟
هدف ما از زندگی چیه؟
خیلی وقت بود به این فکرمیکردم که هدف ما از زندگی چیه.
واقعا تهِ تهِ اهدافمون به چی میرسیم.
مثلا اینکه من الان دلم میخواد ارشد بگیرم. خب ارشد بگیرم که چی بشه؟ که دکترا بگیرم. خب برفرض دکترا رو هم گرفتم. بعدش چی؟
که ی کار خوب داشته باشم! که چی؟ که باعث افتخار خانوادم باشم.
این افتخار برای من چی داره؟؟؟!!!!!
حالا همه نگن وای دختر فلانی چقدر خوبه؟؟؟ چی میشه؟
دارم به خاطر حرف مردم، اینهمه تلاش میکنم؟
حالا حرف مردم رو هم نادیده بگیرم. تهِ تهِش به این میرسم که ی کار خوب داشته باشم، ی زندگی مرفه و همه چیزهایی که دوست دارم رو داشته باشم.
که اونوقت مثلا آرامش داشته باشم.
کی من به این زندگی خوب میرسم؟؟؟ حداقل ده سال دیگه.
که من سی و پنج ساله شدم و دیگه ی خانم میانسالم.
و از هیچکدوم از روزهای جوونیم استفاده نکردم و همش غصه خوردم.
ی سخنرانی بود، توش میگفت هدف خیلی از آدما (از جمله من) رسیدن به زندگی تمساحی هست که بتونن آرامش داشته باشن.
تمساح خدا ماهی یک میلیارد براش هزینه میکنه.
میتونست همین مقدارهم نه، نصفشو هم به ماها میداد.
اونوقت ماهم مث تمساح خوشحال بودیم.
ماها بدون تلاش به هدف زندگیمون رسیده بودیم.
درمورد دین و خدا چقدر میدونیم.؟
نماز میخونیم چون بهمون گفتن، خدا گفته بخون. روزه میگیریم چون عُرفه،
اگه بخاطر خدا و دین بود که، خدا گفته که موهاتم کسی نبینه!! گناهه!! اما چون ی چیز عادی هست تو جامعه ما، میگیم اشکال نداره!
خدا گفته خمس بدیم، من خیلی ها رو میشناسم که نماز و روزشون اول وقته!! اما هیچوقت خمس نمیدن چون دوست ندارن، چون بهش اعتقادی ندارن.
اینا دین احساسی هست.
هرکاری که دوست داریم رو انجام میدیم.اما اون قسمت از دین رو که دوست نداریم رو نادیده میگیریم.
کاش بجای اینکه دین اجباری و احساسی رو اینقدر تو جامعه و مدرسه بهمون یاد میدادن یکم از دین اصیل میگفتن.
ای کاش این آخوندها تو مراسم ها، به جای اینکه هزاران بار نحوه ی کشته شدن اما حسین رو توصیف کنن و به مردم بگن اگه ی قطره اشک بریزید برای امام حسین میرید تو بهشت، که همه مردم تمام تلاششون رو بکنن که گریه کنن.
یکم از دین اصیل و ریشه ای میگفتن.
ک اگه ی رکعت نماز میخونیم، از ته دلمون بخونیم.
نه از سرنیازی که به خدا داریم؛ نه از تررس خدا و نه از ترس جامعه.
منم هیچی از دین اصیل نمیدونم. فقط اینو میدونم که دینی که دارم درست نیست.
هدفی که از زندگی دارم درست نیست.
هدفی که خانوادم دارن درست نیست! اینکه ازدواج کنن، بچه دار بشن، تمام تلاششون رو بکنن که بچشون موفق باشه، موفق باشه یعنی ی شغل خوب داشته باشه،
بعد به بچشون هم یاد بدن، ازدواج کن، بچه دار بشو و به بچت هم همین مسیر رو یاد بده.
دقیقا این میشه بقای نسل.
یعنی ما اینقدر پستیم که هدف از آفرینشمون بقای نسله.
اصلا حالا بقای نسل هم باشه، هدف خدا از آفرینش و بقای نسل انسان ها چیه؟؟
یعنی دنیا و اینهمه آدم آفریده که ی مدت تو این دنیا زندگی کنن، گاهی خوشحال باشن گاهی غمگین و بعد بمیرن؟
خودشم تماشا کنه؟
یعنی مثلا ما سینمای خداییم؟
خودمم نفهمیدم چی نوشتم!
البته میدونم هم طولانی شده و هیچکس تا آخرش رو نمیخونه.