ستاره ی زیبای سهیلی
آخر چرا دوری از ما خیلی
هر دم که میدرخشی شبونه
من میشوم بی تاب و دیوانه
تو همان لبخندی بر لبانم
تو همان اشکی بر دیدگانم
تو ای جان جانم
بی تو تنها میمانم ...
تک برگ سبز باغ انارم
من یک درختم که ریشه ندارم
در این اندوه سرد مه آلود
تویی تنها یادگار بهارم
بیا تا در آغوشت بگیرم
بیا تا در آرزویت نمیرم
تو ای جانِ جانم
بی تو تنها میمانم ..
یادش بخیر آن عصر بارانی
که مهرت آمد در دل مهمانی
شادمان و خندان و مستانه
کردی تو در قلب من کاشانه ...
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |