دلم مي خواهد پيش يكي از بچه هاي دانشگاه كه در گروه تلگرام حالم را مي پرسد، اعتراف كنم آن صبح هاي زودي كه قبل از كلاس در لابي دانشكده كنارم مي نشست و سعي مي كرد با من حرف بزند، من مخصوصا هدفونم را مي گذاشتم در گوشم و وانمود مي كردم غرق شنيدن چيزي هستم كه نمي خواهم آن را قطع كنم. مي خواهم به او بگويم چقدر به خاطر اين كار از خودم متنفرم. چقدر.
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |