گاهی
گاهی
گاهی می شود با یک جمله، که نه، حتی با یک حرف دنیا را روی سریک نفر خراب کرد و یا دنیا را برای یک نفر ساخت.
گاهی با یک نوشته، یک نگاه و گاه یک آوا...، می شود آوار کرد همه ی عالم را.
حتی سکوت هم گاه صدای مهیبی دارد که دل می ترکاند!
گاه یک کلام، یک هدیه، یک پیام، همه چیز را رنگ تاریخ می زند و رنگ خاطره. بوی عطر کهنگی دلبستگی را به پا می کند و گاه مثل یک شعله خرمن خاطرات را به آتش می کشد.
چه کارکردهای عجیب و متناقضی بر اندیشه های ما سوارند و چقدر باید مراقب بود، مراقب این "گاهی ها".
پ.ن: حالی بود که از پیام عزیزی حاصل شد...
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |