همیشه ازش فراری بودم.هنوزم هستم. چندش آور بود. اینکه کیک بخرند و در عین ظاهرسازی وانمود کنند که سوپرایز است و کسی چیزی نمی داند! همیشه از آدم هایی که برایشان تولد گرفته می شد هم چندشم میشد. فکر می کردم با نهایت پررویی بدون اینکه چیزی به این دنیا اضافه کرده باشند حالا خوشحالند! در نهایت لوس بازی می رقصیدند...
سال قبل دل دل می کردم کسی یادش نباشد تا اینکه شب شد و یک نفس عمیق کشیدم و راز در سکوت مانده ام را با تاریکی اتاق شریک شدم و گفتم امسال هم تمام شد
برای تولد باید آدم بزرگی بود، کار بزرگی کرده باشی، یک شماره پیراهن، یک شماره 7 برایت بایگانی شده باشد. فوتبالیست بزرگی بوده باشی، هنرمند خاص، کسی که میلیون ها نفر از بودنش خوشحال باشند. برای متوسط ها تولد معنایی ندارد
+ تولدم نیست
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |