دوستم
دوستم
امروز دلم یهویی هوای "س"رو کرد.بهش زنگ زدم بعد از یک سال و نیم صدای همو شنیدیم .وای خدا چقدرررررر دلم براش تنگ شده بود.از وقتی هر کدوممون یه شهر دیگه قبول شدیم تمام رابطمون خلاصه شده بود به تلگرام متاسفانه.تصمیم گرفتم از این به بعد بیشتر بهش زنگ بزنم .این روزا دوست واقعی که بشه باهاش راحت حرف زد و درددل کرد و بعدش پشیمون نشد حداقل برای منکه پیدا نمیشه بقیه رو نمیدونم.ولی "س"از اوناست که واقعاااا باهاش راحتم و دوسش دارم.بهش گفتم اندازه 2سال توی دلم حرف جمع شده که بگم بهت.اونم مثل من.قرار شد اگه اومد این طرفی حتما قرار بذاریم ببینیم همو.آدم به یه سنگ صبور نیاز داره توی زندگیش
پ.ن(نیم ساعت بعد):الان به "م"هم زنگ زدم .خیلی وقت بود رابطم با دوستام کم شده بودا.نباید انقدر دور خودم دیوار بکشم
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |