داشتم فکر میکردم که یه نقطه ی امید دارم ته دلم ، اینکه کسی هست که بتونم به خودم اجازه بدم پیشش گریه کنم، این که این بغض ها قرار نیست خفم کنه...!
+ سرم گرم کتابام باشه فعلا ، برام بهتره...:)
+ باید خودم بخوام ، همین.
+ یه حال عجیبیه...!
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |