چی بگم
چی بگم
آدمیزاد موجود غریبیه. تا همین دیروز کارم این بود که اهاه و تفتف کنم از آمریکا و لایفاستایل آمریکا و اینکه من همون توی ایرانش خوش بودم و زندگی راحتتر بود و اینجا باید همهاش بدوم. اما حالا که قراره برم برای مصاحبهی ویزا و با دست خودم دارم خودم رو از مملکت کفر و فساد بیرون میبرم، هول ورم نداشته که نکنه بهم ویزا ندن. اگه دیر بشه چی؟ اگر نتونم برگردم چی؟ خونهام چی میشه؟ دوستام؟ کوچهام؟ دریاچهي میشیگان؟ سوشی و هزار جور کوفت و حسرت دیگه.
آدمیزاد موجود خیلی غریبیه.
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |