حسن شیخ رباط آلبوم کهخدا: 3- تیه کال
حسن شیخ رباط آلبوم کهخدا: 3- تیه کال
ترجمه فارسی و متن آهنگ تیه کال از آقای حسن شیخ رباط
تیا کال گلی تش وند به جونم
وه روز آستارهـ ـنه داده نشونم
تیا کال گلی تش وند به جونم
ز دستس وا چه امدادی بجورم
ولا هر دم یه دنگی ونی بارم یه دنگی
ولا هر دم یه سازی دراری وام یه بازی
مو آشفته حالم دیه ته ندارم
بنه بُم چه زردم ولا بیقرارم
چه کردی وا دلم دی نیگره جا
ز پا وندیس خدا دی نیگره پا
چه کردی وا دلم رهنه جدا کرد
رهه راسته ز داغ تو بلا کرد
ز دستس، ز کارس، ولا سر نیدرارم
ز حرفاس و دنگاس سیاهه روزگارم
تیا کالس چونو تش مِن دلُم وَند
خدایا آرمونس ریشُمه کند
وه روز آستارهـ ـنه داده نشونم
تیا کال گلی تش وند به جونم
ز دستس وا چه امدادی بجورم
ولا هر دم یه دنگی ونی بارم یه دنگی
ولا هر دم یه سازی دراری وام یه بازی
مو آشفته حالم دیه ته ندارم
بنه بُم چه زردم ولا بیقرارم
چه کردی وا دلم دی نیگره جا
ز پا وندیس خدا دی نیگره پا
چه کردی وا دلم رهنه جدا کرد
رهه راسته ز داغ تو بلا کرد
ز دستس، ز کارس، ولا سر نیدرارم
ز حرفاس و دنگاس سیاهه روزگارم
تیا کالس چونو تش مِن دلُم وَند
خدایا آرمونس ریشُمه کند
چشم رنگی
چشمای قهوهای (1) گلی آتیش گذاشت به جونم
توی روز ستاره رو نشونم داده (2)
چشمای قهوه ای گلی آتیش گذاشت به جونم
از دستش دنبال چه کمکی (3) باید بگردم
والله هر لحظه یه ادایی داری (4)، یه ادایی سرم در میاری
والله هر بار یه سازی میزنی، هر لحظه یه بازی باهام در میاری
من آشفته حال هستم، دیگه تاب و تحمّل ندارم
نگاه کن چه زرد رنگم، والله بیقرارم
چه کردی با دلم، دیگه آروم نمیگیره
از پا انداختیش! ای خدا! دیگه پا نمیگیره
چه کردی با دلم [که] راهش رو جدا کرد (نافرمان شد)
راه راست رو از داغِ تو گم کرد
از دستش، از کارش، والله سر در نمیارم
از حرفها و بهونههاش روزگارم سیاهه
چشمهای قهواهایش [ببین] چطور آتیش توی دلم گذاشت
خدایا! آرزو[ی داشتنـ]ـش ریشهام رو کند
توی روز ستاره رو نشونم داده (2)
چشمای قهوه ای گلی آتیش گذاشت به جونم
از دستش دنبال چه کمکی (3) باید بگردم
والله هر لحظه یه ادایی داری (4)، یه ادایی سرم در میاری
والله هر بار یه سازی میزنی، هر لحظه یه بازی باهام در میاری
من آشفته حال هستم، دیگه تاب و تحمّل ندارم
نگاه کن چه زرد رنگم، والله بیقرارم
چه کردی با دلم، دیگه آروم نمیگیره
از پا انداختیش! ای خدا! دیگه پا نمیگیره
چه کردی با دلم [که] راهش رو جدا کرد (نافرمان شد)
راه راست رو از داغِ تو گم کرد
از دستش، از کارش، والله سر در نمیارم
از حرفها و بهونههاش روزگارم سیاهه
چشمهای قهواهایش [ببین] چطور آتیش توی دلم گذاشت
خدایا! آرزو[ی داشتنـ]ـش ریشهام رو کند
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |