مصاحبه :/
مصاحبه :/
هنوز تاریخشو نزدن. انگار نه انگار. از حال و هوای درس خوندن افتادم :| یه مشت آناتومی داستان خوندم و دوتا اثر نوجوان و بقیه ش هم نقاشی و بیرون رفتن با پردیس بوده. دو روز پیش هم مجموعه ی Wayward Pines رو از آمازون خریدم که سه تاش کمتر از قیمت یه جلدش در اومد. دو تا مقاله هام موندن... منبع ندارم... هزار و یک شب آسونه... چقدر خنگم! یکی از استادهام گفته فرمت مقاله مهمه. اون یکی هم بررسی هزار و یک شب میخواد! هه هه... فکر کنم مشکلم حل شد :دی این هفته میرم تو کار مقاله و یه خورده سوسور و روایت شناسی میخونم. البته فکر کنم جلد اول Wayward Pines رو هم تموم کنم چون دیشب نصفش رو خوندم. با پردیس که رفتیم بیرون یه کتاب رنگ آمیزی گرفتم و پردیس هم برام یه دفترچه ی طراحی گرفت :) اگه تابستون فیگور کار کنم جون میده برای تمرین فیگور و اضافه کردن یادداشت کنارش. از اینترنت که نمیشه فیگور یاد گرفت. اینترنت بی تربیت :/ این هفته دو سه تا کار رنگ کردنی دارم. ست رنگ های آبرنگم رو تکمیل کردم. حالا کمتر به پالت نیاز دارم. کتاب رنگ آمیزیمو با ماژیک پنتل رنگ میکنم و برای طراحی اولیه سعی میکنم سراغ مدادرنگ برم. چقدر حیفه که انقدر دیر شروع کردم... اگه از یه خرده قبل تر شروع کرده بودم تا الان یاد گرفته بودم. حرفه ای شدن توی هر چیزی، فرقی نمیکنه چی باشه، ورزش، نقاشی، نوشتن و... حدوداً پنج شیش سال زمان میبره. علتش هم اینه که علاوه بر مهارت، تجربه و پختگی لازمه. اگه تصویرسازی رو ول نکنم تا سی سالگی ان شاءالله به یه جاهایی میرسه... سی سالگی :| استادمون میگه با همین سطح کار و دونستن نکات اساسی میتونیم کار تصویرگری انجام بدیم و هرچی بیشتر کار بگیریم و انجام بدیم کارامون بهتر میشن. گفت یکی از تصویرگرهای خیلی معروف که اصلاً سنی نداره همینجوری یاد گرفته. اوایل کارش افتضاح بوده. اگه رفتم ادبیات کودک یکی این، یکی رمان نوجوان، یکی بازی فکری و کامپیوتری برای بچه هارو ول نمیکنم. روز مصاحبه هم میگم. این سه تا خیلی اوضاع بدی دارن. تصویرسازی با نقاشی فرق داره و متاسفانه تصویرسازها بجای اینکه به روایت اون قصه کمک کنن سبک شخصی شون رو توی کتاب میارن و همه چی رو خراب میکنن.
کله ی صبحی وراج شدم... اصلاًاین حرفا به درد کی میخوره؟
صبح جمعه تون بخیر!
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |