میشه زحمت زیاد نکشید ولی بازدهی نسبی خوبی داشت اما اون چه که مسلمه اینه که نابرده رنج گنج میسر نمی شود. ما هم که خدا رو شکر خودمونو امانت الهی میدونیم و رنج نمی بریم زیاد.
اما جدا از این کسشرا باید عرض کنم که استقلال واقعا مفهوم ارزشمندیه. خوبه که حتی کارامون از همدیگه مستقل باشن و عدم حصول یکی بر دیگری تأثیر نذاره. یکمی روزگار و کسشر بازیاشو ول کنیم رو هرچی حساسیت نشون ندیم. مسئولیت انجام دادن یا ندادن کارها نهایتا فقط به خودمون برمیگرده. اگه نخوندم اگه نرفتم اگه اینجام اگه اونجام و ... . اینا همه و همه نتیجه ی تصمیم های ماست. نتایجی که هرچقدر هم شرایط توشون مؤثر باشه این ماییم که تیر آخرو میزنیم. و مهم تر از همه چیز اون تیر آخره که به هدف بزنیم یا نه.
مثل فوتبال که حالا قبلش هر گِلی هم به سرشون بزنن مهم اون ضربه ی آخره که گل بکنی یا نه.
شب بعد امتحان رو خیلی دوست دارم.
همه چی تموم شده.
آخیییییش