ای کاش از همون بچگی فرصت این رو داشتم که یه شخصیت جدید باشم. یاد میگرفتم راه ها رو یکی یکی ببینم، بهشون فکر کنم و یکیشونو انتخاب کنم. کاش سلیقه ام یه چیزی می بود از درون خودم، نه یه تقلید که حالا انتخابام و تفکراتم بر حسب سلیقه ی تقلیدی م اتفاق بیفته. ای کاش میتونستم تشخیص بدم کدوم بخش های شخصیتم شکل گرفته و کدوماش هنوز تقلیدیه. با اینکه گاهی پیچ و خم زندگی مثل گردنه حیران میمونه و هرچند سخت و خطرناک، لذت بخشه، ولی ای کاش زندگی یه خرده از اینی که هست آسون تر بود. یا حداقل میشد یه خرده بیشتر از اینا آسون گرفتش.
دلم میخواد بخوابم
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |