درست یا غلط،حداقل در این دنیای مجازی آدم برونگرایی بوده ام...
فکر و احساسم را پشت هیچ نقابی،پشت هیچ جمله ی پیچیده و نامفهومی پنهان نکرده ام...
.
.
.
هر چه فکر میکنم،یادم نمی آید قبلا در مورد موضوع مثبتی این همه تلاش کرده باشم و خودم را تحت فشار گذاشته و اذیت کرده باشم.اما بعضی چیزها از کنترل ما خارج است،هر تلاشی بیهوده است و چیزی را عوض نمیکند...
گاهی به نظر می رسد بهترین کار این است که سرت را بندازی پایین و بروی پی زندگی خودت...
پی نوشت :
چرا این مریضی نمیرود پی کارش ؟ حوصله ی این یکی را ندارم در این وضعیت...
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |