پاداش ...
پاداش ...
انقدر برام سنگین بودن که نتونستم بنویسم حسم رو ...
فقط دستهام میلرزید و اشک می ریختم ...
ممنونم از تو عزیزترینم که تمام حقم رو با این جمله گذاشتی کف دست ...
« گاهی برای آنی که دوستش میداری زیادی بها میدهی »
ممنونم که محبتت رو از سرم زیاد دونستی ...
ممنونم که وقتت رو از سرم زیاد دونستی ...
ممنونم که وجودت رو از سرم زیاد دونستی ...
ممنونم که زیادی به کسی که لیاقت نداشت بها دادی ... زیادی ......... زیادی ...!!!!
من که خودم همیشه خودمو در مقابل وجودت و محبتت و عشقت و همه چیزت کم دونستم ... ولی حقم نبود اینطوری خوردم کنی ...
اگر 5 سال کارگری کرده بودم ، آخرش بهم میگفتن ممنونم از اینکه بودی ...
ممنونم که گفتی از سرم زیاد بود توجهت ...!!!
ممنونم که منو بی نهایت کوچیک کردی ... !!!
خدایا آنچنان جایگاهش رو بالا ببر که هیچگاه آدمهایی که کمتر از خودش هستن رو کوچیک نبینه ...!