جوری که هستی بیا
جوری که هستی بیا
ناراحت می شوم؟
ههه، معلوم است که من را نمی شناسی. من یک لاک پشت زره پوشم. ناگهان "منابع حمایتی اجتماعی و خانوادگی" به ذهنم خطور می کند و یاد استاد مشاوره خانواده مان می افتم. یک جورهایی با منابع حمایتی بیرونی مخالفم. برای منابع حمایتی داخلی هورا می کشم.
دلم برای "کرت کوبین" تنگ می شود. هدفونم را می چپانم توی گوشم و به کار پناه می برم. Come as you are پلی می شود. بله کرت عزیز، من تو را درک می کنم، با سلول های ته قلب تاریک گوتیک زده ام.
در نهایت ما می مانیم و خودمان و همه ی حرف های درست اما سرد و یخ زده ای که دکتر یالوم عزیز می گوید.
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |