بهشتی که از پس جهنم میرسد!
بهشتی که از پس جهنم میرسد!
مهربانی با خود،خوشبینی و زیاد جدی نگرفتن دیگر و دیگری ها!
//آنجایی که در اوج استیصال گفتم:بجهنم که دیگران چی فکر
میکنن!...آرامشی و عشقی به دلم آمد!
سارتر میگفت:جهنم یعنی دیگران!
//پایان هر جهنم،شروع شدن بهشتی را در پی دارد!
آنجا که دیکران تمام میشوند...و «خود»شروع میشود...
من لحظات کوتاهی پا به بهشتم گذاشته ام...پا به خودم!
+ نوشته شده در ساعت 8:22  توسط جواد رمضانی |